Η οργή είναι μέρος μίας κυλιόμενης πέτρας τύπου Αρμαγεδδών, που σε πλακώνει χωρίς να σε φθείρει όταν έχεις διαύγεια στο πώς πλάθει τη μάζα, μέσω της ψυχεδέλειας της υγρασίας ενός σύκου, τουλάχιστον. Όμως σα δράση είναι πολύ δύσκολο στην αντίδραση να κρατάς το χιούμορ. Η θλίψη σίγουρα σα Βαρύτητα, αλλά και σα μορφή πίεσης δε γίνεται να έχει αποδοχή στο Μαύρο του 'κακού' του Ισχυρού του Άνθρακα τη νότα, που εμπεριέχεται σε ένα λευκό του συν, του Οξυγόνου, λογικά, το φθόγγο ενός Γιν Γιαν με μια μορφή ταλάντωσης θετικών και αρνητικών φορτίων, για συχνοτήτων δικαίωμα όψης, γωνίας κόψης οπτικής της Σχετικότητας του Αυθορμητισμού ροής. Έτσι ώστε η αυτοκυριαρχία ή η αυτογνωσία να μένουν ουδέτερες, όταν η ειλικρίνεια σκοτώνει ιούς, μεταφέροντας Αλήθειες. Ας ξεκινήσουμε από το Γκρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου