Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι όταν προκύπτει ένας αστάθμητος παράγοντας δεν είναι κι εντελώς τυχαίο. Το Κάρμα ας πούμε το καταλαβαίνω σαν μία κινούμενη επιφάνεια όγκου μίας διαφάνειας με δονήσεις που πλέει με την ταχύτητα του φωτός. Ίσως ο χρόνος είναι ο αέρας. Το οξυγόνο.